Kiedy chodziliśmy do szkoły, wiele razy powtarzano nam, że nie mamy się uczyć dla ocen czy dla nauczycieli, lecz dla siebie. My jednak nie słuchaliśmy tych rad i uczyliśmy się głównie dla ocen. Kiedy skończyliśmy szkołę, często żałowaliśmy, że mieliśmy takie nastawienie. W szkole brakowało nam po prostu autonomii w uczeniu się, a więc ważnej umiejętności, która umożliwia samodzielne zdobywanie wiedzy. Autonomia oznacza, że uczymy się przede wszystkim dla siebie, nie dla ocen czy uznania nauczyciela, a gorsze oceny nas nie zniechęcają. Jeśli czegoś nie rozumiemy, to jesteśmy dociekliwi i samodzielnie szukamy wyjaśnienia w książkach bądź w Internecie. Uczymy się więcej niż wymaga nauczyciel czy jest zapisane w podręczniku. Uczymy się też z innych materiałów, które zapewniają bardziej efektywną naukę niż nauka w szkole, uczymy się z nowoczesnych mediów i z wielu dostępnych zasobów. Mamy różne swoje własne sposoby nauki, np. efektywny sposób notowania, zapamiętywania i powtarzania materiału. Jesteśmy pod tym względem kreatywni. Mamy przed oczami cel i wiemy, jak go osiągnąć. Jesteśmy świadomi, ile pracy trzeba będzie włożyć w jego osiągnięcie. Znamy swoje słabe i mocne strony oraz potrafimy krytycznie ocenić, czy dany sposób nauczania jest dla nas efektywny. Dokonujemy oceny naszych postępów w nauce. Nie przejmujemy się gorszymi ocenami czy krytyką ze strony nauczyciela tylko dążymy do wyznaczonego celu. Jesteśmy dociekliwi, zadajemy pytania i poszukujemy odpowiedzi na nie. Potrafimy uczyć się „na błędach”, wyciągamy wnioski z naszych niepowodzeń, aby w przyszłości nauka była bardziej efektywna.
Jeśli posiadamy umiejętność autonomicznego uczenia się, szybciej opanujemy język obcy, gdyż jest to w dużej mierze praca samodzielna. Wielu ludzi mówi mi, że uczyli się języków obcych w szkole, ale znają je słabo, bo nauczyciel źle uczył. Jednak wina nie leży tylko w nauczycielu, osoby te po prostu nie uczyły się tych języków, nie robiły nic więcej ponad to, co nauczyciel wymagał i nie wykazywały większego zainteresowania. Przyczyną tego stanu rzeczy może być edukacja szkolna, która często rozwija w uczniach pasywność i nie uczy kreatywności. Uczniowie zwykle z niechęcią wykonują polecenia nauczyciela, a sami nie wykazują żadnej inicjatywy. Zniechęcają się też, gdy otrzymują gorsze oceny lub zostaną skrytykowani przez nauczyciela. Potem te osoby kończą szkołę, zapominają o nielubianym nauczycielu, oceny, które kiedyś otrzymali nie mają już żadnego znaczenia, a ważne stają się umiejętności, których nie ma. Natomiast ucząc się w sposób autonomiczny, nawet przy najgorszym nauczycielu, osiągniemy bardzo dobre rezultaty, a może nawet zaskoczymy nauczyciela swoją wiedzą. Wydaje mi się, że obecnie dzieci i młodzież cechuje pasywność, jeśli chodzi o zdobywanie wiedzy. Rodzice wszystko planują i kontrolują, dziecko nie rozwija własnych zainteresowań, natomiast zawsze musi mieć najlepsze oceny i nie ważne, że nauczyciel mało wymaga, liczy się tylko ocena, a nie konkretne umiejętności. Często mamy błędne przekonanie, że ucząc się języka obcego od zera, po kilku lekcjach będziemy go już znali biegle. Gdy napotkamy na pierwsze trudności, to zniechęcamy się i przestajemy się uczyć. Nie uświadamiamy sobie, że musimy włożyć wiele pracy własnej, aby odnieść sukces. Dlatego też refleksja nad własnym procesem uczenia, umiejętność samodzielnej nauki oraz opisane wyżej postawy autonomicznego uczenia się są niezmiernie ważnymi czynnikami, od których w dużej mierze zależy sukces w nauce języków obcych.